We zoeken ons geluk bij een ander (en daar gaat het mis)

Jan Geurtz, de schrijver van het – inmiddels bekende – boek Verslaafd aan Liefde, geeft een lezing. Hij kijkt opgewekt de kamer rond en merkt op: ‘zoveel mooie jonge vrouwen in de zaal. Ik voel me een puppy in een slagerij.’ Raak. Zo veel mooie jonge vrouwen verslaafd aan liefde, gretig op zoek naar een antwoord van Jan op de vraag ‘hoe vind ik ware.’

Maar dat is volgens Geurtz nou juist het probleem. We zoeken in iemand anders ons gevoel van geluk, in plaats van in onszelf. “Dat komt uit onze kindertijd,” vertelt Jan. “Als baby zijn we afhankelijk van onze moeder. Zij geeft ons eten, onderdak, kleedt ons aan én geeft ons liefde. Zonder haar gaan we dood.”

Juist. Zonder die ander, in dit geval mama, papa of een andere care giver, gaan we dood. En dat gevoel van ‘afhankelijk van een ander zijn,’ nemen we mee als we volwassen worden. Terwijl we nu prima voor onszelf kunnen zorgen, eten op tafel kunnen zetten, onszelf kunnen aankleden en onderdak kunnen regelen. Zonder een ander gaan we niet dood.

My other half
Maar waar komt die drang dan vandaan om iemand te vinden, iemand waar we ons leven mee kunnen delen, alsof dat is hoe het ‘hoort’? Volgens Geurtz is dat een combinatie van biologie (voortplanting = man + vrouw = kind) en heeft het deels te maken met de maatschappij waar we in leven. Je leert van jongs af aan dat je twee ouders hebt. “Er zijn natuurlijk ook kinderen die maar één ouder hebben. Maar dan zijn er consequenties in de vorm van gemis. Ook al zeggen die kinderen dat ze genoeg aan één ouder hebben, de andere ouder ‘ontbreekt’ wel.”

Het negatieve geloof
Volgens Geurtz leer je als kind een negatief geloof aan over jezelf. De ander (bijvoorbeeld een partner) moet dan jouw negatieve geloof bedekken. Neem als voorbeeld dat jouw negatieve geloof is: ‘ik ben niet goed genoeg.’ Je ontmoet dan iemand die jou wél goed genoeg vindt (of zo voelt dat dan in ieder geval). Die ander bedekt dan jouw negatieve geloof. Je wil dat die ander jouw pijn afdekt, en vervolgens klamp je je aan haar of hem vast.

Verslaaft aan liefde
Verslaving klinkt erg negatief, maar het systeem op zich is niet verkeerd. Het gaat erom dat we er met andere ogen naar leren kijken. Geurtz: “De ellende die in een relatie ontstaat, komt doordat mensen niet doorhebben dat het een aangeleerd systeem is. Mensen gaan rare dingen doen als een relatie dreigt stuk te lopen, om hun partner maar niet te verliezen. Alles is erop gericht om de relatie in stand te houden. Het uit elkaar vallen van de relatie wordt beschouwt als een soort falen.”

En dan toch…
Aan het einde van de lezing komt de vraag tóch weer uit de zaal: “Heb je nog een tip hoe ik dan de ware kan vinden?” Jan blijkt dus gelijk te hebben…we zijn allemaal verslaafd aan liefde.

bron: bedrock